Ποδηλατάδα γύρω από τον Υμηττό!

Άποψη του Υμηττού από τον λόφο Πανί στον Άλιμο.

Όχι δεν είναι τόσο extreme όσο ακούγεται. Το να περικυκλώσεις με το ποδήλατό σου το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Αθήνας, μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει μία από τις κυριακάτικες δυνατότητές σου ή και ρουτίνες! Πρόκειται για μια διαδρομή 53 σχεδόν χιλιομέτρων. Βορειοανατολικά, στον Σταυρό Αγίας Παρασκευής βρίσκεται το υψηλότερο σημείο, στα 250 μέτρα και το χαμηλότερο υψομετρικά σημείο νότια στον δήμο Βούλας, στα 24 μέτρα. Η προτεινόμενη διαδρομή είναι εύκολα προσβάσιμη και περνάει από πάρα πολλά κεντρικά σημεία της Αθήνας, αρκετούς σταθμούς μετρό και κεντρικές λεωφόρους της πόλης. Δεν έχεις λοιπόν να πάρεις το ποδήλατό σου, να βγεις έξω και να στοχεύσεις στο χρυσό πενηντάρι!

Υμηττός, το δάσος της Καισαριανής. Photo credit

Ανάλογα με το σημείο αφετηρίας που θα επιλέξεις, καλό θα ήταν να φροντίσεις το ανηφορικό πετάλι να γίνει στο πρώτο ήμισυ, έτσι ώστε να τερματίσεις αισθητά πιο ξεκούραστος! Εγώ ξεκίνησα από την Λεωφόρο Βουλιαγμένης, έξω από το μετρό Άλιμος. Πάμε εν τάχει να οπτικοποιήσουμε κάποια hot spots της διαδρομής, αφού δούμε παρακάτω τον χάρτη και τον μελετήσουμε:

Powered by Wikiloc

Αφετηρία και τερματισμός η Λεωφόρος Βουλιαγμένης στο ύψος του σταθμού μετρό Άλιμος. Κατεύθυνση νότια, προς Βάρη!

Συμβολή Αλίμου και Βουλιαγμένης. Αριστερά το "Σήμα της Ολυμπιακής", τοπόσημο της περιοχής. Για χρόνια, εκτός από σημείο ραντεβού, αποτελούσε ένδειξη ότι σε 3 φανάρια στρίβεις για αεροδρόμιο. Πλέον έχει αφεθεί στην τύχη του να σαπίζει, ακολουθώντας την πορεία της εταιρείας.

Το υδραγωγείο στην πρώην αμερικανική βάση του Ελληνικού, άλλο ένα σήμα κατατεθέν της περιοχής.

Λίγο μετά τον σταθμό μετρό Ελληνικό συναντάμε την γέφυρα εξόδου από το Ανατολικό αεροδρόμιο. Στο σημείο αυτό σκοτώθηκε πρόσφατα ο λαϊκός τραγουδιστής Π. Παντελίδης. Πραγματικά η γέφυρα αυτή έχει αφεθεί ασυντήρητη στην τύχη της, άλλο ένα αποτέλεσμα της παρακμής του νεοελληνικού κράτους.

Φτάσαμε στα Βλάχικα της Βάρης! Διάσημες ταβέρνες για κρεατοφαγία και η τσίκνα μας σπάει την μύτη. Σπουδαία Ατραξιόν εδώ είναι οι κράχτες που πολλές φορές είναι ντυμένοι τσέλιγκες με φουστανέλα και λοιπά αξεσουάρ. Έχουμε κάνει ήδη 12 κατηφορικά χιλιόμετρα και αρχίζει η ήπια σε σημεία και λίγο απαιτητική σε άλλα ανηφόρα.

Βάρης Κορωπίου, κατεύθυνση προς Αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος. Κάποτε οι μόνες "τρύπες"που υπήρχαν στην περιοχή ήταν αυτές του Καραμανλή, στον παραλιακό δρόμο μετά την Βάρκιζα.

Περάσαμε το σχετικά άσχημο Κορωπί , ένα σωρό ταβέρνες και κτήματα για γάμους και τελετές στην Λεωφόρο Λαυρίου και φτάσαμε στην Παιανία. Ναι μπορείς να πανηγυρίζεις, έχουμε κάνει την μισή διαδρομή και σε πολύ λίγο αρχίζει η κατηφόρα! Εδώ ένα πανέμορφο και εντυπωσιακό μνημείο στην Παιανία.

Δεύτερο αξιόλογο σημείο αναφοράς στην Παιανία, μπράβο στον Δήμο. Η περιοχή έχει άσχημα σημεία σαν καθαρόαιμη ελληνική πόλη, αλλά και ομορφιές, παλιά εξοχικά σπίτια και αγροικίες και έναν Υμηττό καταπράσινο στο σημείο αυτό!

Σταυρός Αγίας Παρασκευής. Στρίβουμε αριστερά στην Μεσογείων, κατεύθυνση προς Αθήνα

Η αθάνατη ΕΡΤ, πρώην ΝΕΡΙΤ.... (!!!)

Το Νομισματοκοπείο πίσω από τους μαντρότοιχους και ο ομώνυμος σταθμός μετρό στα όρια του δήμου Χολαργού.

Μεσογείων και Κατεχάκη, η πανέμορφη γέφυρα Καλατράβα. Να και κάτι που μας έμεινε από τους πανάκριβους και ίσως περιττούς (όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα) ολυμπιακούς αγώνες του 2004.

Εντυπωσιακή άποψη του Παναθηναϊκού Σταδίου όπως το αποτύπωσε η google το καλοκαίρι του 2011

Συμβολή Καλλιρρόης και Βουλιαγμένης. 48 όμορφα χιλιόμετρα ως εδώ και σε λίγο φτάσαμε. Από κάτω από το οδόστρωμα περνάει εγκιβωτισμένος ο Ιλισός, άλλη μία ελληνική επιλογή να μπαζώνει τα ποτάμια και τους χειμάρρους.

Λεωφόρος Βουλιαγμένης, σταθμός μετρό Άγιος Ιωάννης.

 Μπορώ να πω ότι τα 53 χιλιόμετρα της διαδρομής κύλησαν ομαλότατα και πανέμορφα. Η εναλλαγή των τοπίων καταπληκτική. Προσοχή θα πρέπει να δείξετε στον τρόπο που οδηγούμε οι Έλληνες και που ακόμα δεν έχουμε εξοικειωθεί με τους ποδηλάτες. Επίσης τον νου σας σε γυαλιά καρφιά στην άκρη του δρόμου από τα συχνά τρακαρίσματα στους δρόμους, προσοχή στις γραμμές του τραμ μην εγκλωβιστεί μέσα η ρόδα και γλιστρήσετε (στην οδό Αρδηττού), όπως και στην λεωφοριολωρίδα στην Μεσογείων που το οδόστρωμα κάνει βουναλάκια. Τέλος, υπάρχουν σημεία που η δεξιά λωρίδα οδηγεί σε άλλο δρόμο μέσω διχάλας, αλλά εμείς θέλουμε να πάμε ευθεία. Βγάζουμε χέρι για αριστερά και προσέχουμε πολύ, διότι οι Έλληνες οδηγοί θέλουν να περάσει το δικό τους, πάντα βιαστικά, πάντα τάχιστα!

Άποψη της Αθήνας και του Υμηττού από τον Πειραιά και τον λόφο του Προφήτη Ηλία. Photo credit

Πριν κλείσουμε ας μάθουμε κάποια πράγματα για το αγαπημένο μας βουνό που μόλις κυκλώσαμε. Ο Υμηττός διαθέτει μεγάλες εκτάσεις πρασίνου (όταν δεν τον καίνε οι Έλληνες), ενώ η υψηλότερη κορυφή του φτάνει τα 1026 μ. Από γεωλογική άποψη ανήκει στην αττικοκυκλαδική ζώνη. Τα πετρώματά του περιέχουν ασβεστόλιθους, σχιστόλιθους και μεγάλες μάζες μαρμάρου και μαρμαρυγιακών σχιστολίθων. Περίπου στο μέσον χωρίζεται σε δύο τμήματα, το βόρειο με την ψηλότερη κορφή του που οι αρχαίοι Αθηναίοι τον ονόμαζαν Μέγα Υμηττό και το νοτιότερο Ελάττονα ή Άνυδρο Υμηττό (σήμερα Μαυροβούνι και Κόντρα). Η υψηλότερη κορυφή του λέγεται Εύζωνας. 

Το βουνό είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία της αρχαίας Αθήνας. Σύμφωνα με τα ευρήματα και τις ιστορικές πηγές, στην περιοχή του όρους είχαν ιδρυθεί κατά την αρχαιότητα ιερά. Στη δυτική πλευρά του όρους υπήρχαν λατομεία εξόρυξης μαρμάρου, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή μνημείων στους Ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους. Ο Υμηττός παρ’ όλες τις καταπατήσεις των εδαφών του, την άναρχη δόμηση των ριζών του και των καταστροφικών συνεπειών των πυρκαγιών, διαθέτει – ακόμη – πλούσια βλάστηση. Διακρίνεται για τη μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και Πανίδας που το καθιστούν ένα σημαντικό βιότοπο της Αττικής. Προσφέρεται για περιπάτους, ενώ ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος φτάνει ως την κορυφή του βουνού. Κοινώς ο Υμηττός ονομάζεται «Τρελλός» (ή Τρελοβούνι), όνομα που πιθανόν προέρχεται από τη γαλλική προσφώνηση très long (πολύ μακρύς) ξένων επισκεπτών. Εξ αυτού παλαιότερα τους Αθηναίους τους αποκαλούσαν τελείως παλαβούς «αφού ο Ήλιος έβγαινε απ΄ τον Τρελλό και έδυε στο Δαφνί». (πηγή: wiki Υμηττός)

Κλείνω με μια από τις πάμπολλες φωτογραφίες του Υμηττού που καίγεται, από τις άπειρες φορές που έγινε ένας εμπρησμός, που έγινε το βουνό στάχτη, που απέτυχε πάλι το κράτος των νεοελλήνων.... Δεν εύχομαι να μην γίνει ξανά γιατί είμαι ρεαλιστής. Προσμένω να γίνουν τα δέοντα για την αποτροπή, την τιμωρία και την προστασία.

Άποψη του Υμηττού να καίγεται το 2009. photo credit