Έλα φίλε, κάνε ένα ΨΥΧΙΚΟ!

Αγαπητέ μου Δρομέα και συν-ραννιστή μου, δεν θα ήθελα διαβάζοντας τον τίτλο να πάει το μυαλό σου σε οποιοδήποτε σεξουαλικού ή άλλου (;) περιεχομένου συνειρμό, πέρα από το
κυριολεκτικά προφανές: Αναφέρομαι στο έξοχο προάστιο που ονομάζεται Ψυχικό και πλέον αποτελεί από κοινού δήμο της Αττικής μαζί με την θεϊκή Φιλοθέη.

Ενδεικτική διαδρομή 13 χμ διασχίζοντας την Φιλοθέη και το Ψυχικό

Οι δύο αυτές γειτονιές δεν ξεχωρίζουν μόνο για τον πλούτο, το ειδικό τους βάρους ή για τους επιφανείς κατοίκους τους. Κάνουν επίσης την διαφορά λόγω ρυμοτομίας, αστικού σχεδιασμού, πρασίνου και φυσικού κάλους. Ασφαλώς έχει πέσει χρήμα, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι η περιοχή είχε τα φόντα ανέκαθεν εξ ου και επιλέχτηκε για να ξεχωρίσει. Το χρήμα δεν αγοράζει τα πάντα. Όμως εμείς που αγαπάμε κυρίως τον αθλητισμό, την ευεξία, την πνευματική εξέλιξη και την ψυχική υγεία, ψηφίζουμε Ψυχικό Φιλοθέη δαγκωτό για τις προπονήσεις του σαββατοκύριακου. Όπως και πολλοί άλλοι φίλοι από κοντινές ή πιο μακρινές περιοχές. Επιλέγουμε το Ψυχικό για την ήπια, αραιή ή καθόλου κίνηση στου άνετους δρόμους του, για τα πολλά πάρκα, τις πλατείες και τις δενδροστοιχίες του, για την φρεσκάδα που αποπνέει, για την υψομετρική του ποικιλία.

Πάμε να οπτικοποιήσουμε μια "μπάνικη" διαδρομή 13 χιλιομέτρων που εκτέλεσα πρόσφατα. Μπαίνουμε στην Φιλοθέη από την Καποδιστρίου και παρκάρουμε όπου βρούμε, επιτρέπεται και μας αρέσει. Η πρώτη παράλληλη οδός λέγεται Ελληνικού Στρατού, καλή και ευρύχωρη μου φάνηκε ως μη ντόπιος που είμαι, πάρκαρα, ξεκίνησα διατασούλες, ζέσταμα και..... Φύγαμεεεε!

Oh, mon Dieu, εδώ είναι πολύ όμορφα και περιποιημένα!!! Προχωράμε μέχρι την Πλατεία Κολοκοτρώνη και συνεχίζουμε στην οδό Λουκή Ακρίτα.

Στρίβουμε αριστερά στην Βορείου Ηπείρου, αριστερά στην οδό Μάλεμε για να περάσουμε έξω από τον Ιερό Ναό Αγίας Φιλοθέης (όποιος επιθυμεί κάνει και τον σταυρό του, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί), και δεξιά στην οδό Γράμμου Βίτσι. Μέσω των οδών Κεχαγιά και Ζωσιμά καταλήγουμε στην πλατεία Δροσοπούλου.

Θα έχεις προσέξει ότι όλες οι φωτογραφίες της γοογλε που παρατίθενται απεικονίζουν ένα περιβάλλον καταπράσινο! Αν αυτό δεν σ' αρέσει, καλύτερα να σταματήσεις να διαβάζεις τώρα! Αλλιώς η απόλαυση συνεχίζεται!

Περνάμε ημικυκλικά την πλατεία και συναντάμε την αγαπημένη μου οδό. Λέγεται οδός Ναρκίσσων, χαχα...! Στην γωνία με την οδό Γραικού συναντάμε ένα γεφυράκι, γιατί παρέλειψα να σας πω ότι τόσην ώρα στο αριστερό μας χέρι περνάει ένα ποταμάκι. Και επειδή φίλοι και γνωστοί μας αποκαλούν κατσίκια παιδιόθεν, όπου γιοφύρι και ρυάκι πρώτοι εμείς!

Διασχίζουμε την οδό Βεντούρη για να σκάσουμε μύτη στην οδό Καλλιγά. Εκεί βρίσκεται ένα άκυρο πλαταιάκι ενός δρόμου που θα μπορούσε να ήταν ιδιωτικός άνετα! Δεν λες πάλι καλά που είναι χειμώνας...; Αλλιώς με το στόμα τόση ώρα ανοιχτό θα έμπαιναν σκνιπάκια και κουνούπια μέσα. Χάφτω μύγες ένα πράγμα!

Τρέχουμε στην ημικυκλικού σχήματος Καλλιγά για κάτι λιγότερο από χιλιόμετρο, μέχρι να στρίψουμε αριστερά στην Ελ Βενιζέλου (σε κάθε δήμο έχει και από μία τέτοια οδό τουλάχιστον!). Και σε λίγο πάλι αριστερά σε έναν καταπράσινο δρόμο με σπάνιο όνομα! "Λεωφόρος ολυμπιονίκου διαδόχου Κωνσταντίνου"! Αυτά είναι, όνομα βαρύ σαν ιστορία, που αναφέρεται στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ρώμης του 1960 όπου ο τότε διάδοχος του θρόνου ως μέλος του πληρώματος ιστιοπλοΐας κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.

Στρίβουμε δεξιά στην ανηφορική λεωφόρο Σταύρου Γεωργίου και η γλώσσα αρχίζει να βγαίνει δειλά δειλά έξω!

Ανηφορίζουμε την ζόρικη οδό Θεοτόκη και στρίβουμε δεξιά στην οδό Ροΐδη, αριστερά στις Κρυστάλλη και Λύτρα για να κάνουμε δεξιά στην Παπαρρηγοπούλου. Εμένα προσωπικά μου αρέσει πολύ να διαβάζω τα ονόματα των οδών και να τεστάρω τις ιστορικές ή λογοτεχνικές μου γνώσεις. Έτσι θυμάμαι, στροφάρω, περνάει και η ώρα.

Βρισκόμαστε ήδη στο Ψυχικό! Οφείλω να ομολογήσω ότι μία από τις πιο παράξενες παρατηρήσεις μου στην περιοχή είναι η μαζική χρήση των παμπάλαιων κάδων απορριμάτων που υπήρχαν μέχρι και αρχές των 90's στην Αθήνα και μετά αντικαταστάθηκαν από τους μπλε, πράσινους και γκρι κάδους. Να, όπως αυτός που διακρίνεται δεξιά στην φωτό:

Δεξιά στην Παπαναστασίου που γίνεται Δημοκρατίας και είναι μια μεγάλη ευθεία, δεξιά στην Εμμανουήλ Τσάκωνα που γίνεται Αμαρυλλίδος (ύποπτη αλλαγή αυτή), αριστερά στην Βασιλέως Παύλου και πάμε να δούμε πώς μπορεί να μοιάζει μια πλατεία που λέγεται Ευκαλύπτων:

Και ΝΑΙ, είναι επίσημο! Είναι τίγκα στον ευκάλυπτο! Ευθεία ως την πλατεία Γεωργίου Β', δεξιά στην Ταϋγέτου, αριστερά στην Στρατηγού Καλλάρη για να συναντήσουμε την πλατεία Καμάρα. Εδώ βρίσκεται η σχολή Μωραΐτη.

Εδώ σας ανακοινώνω ότι κάναμε ήδη 10 χιλιόμετρα και απέχουμε 2,5 από εκεί που παρκάραμε το αυτοκίνητο. Σταματάω να περιγράφω, πλέον χαράξτε την δική σας διαδρομή επιστροφής!

Το τοπίο της περιοχής μας πραγματικά έχει ενθουσιάσει, έχουμε συναντήσει αρκετό κόσμο που τρέχει, μας γνέφει και επιδοκιμάζει. Τι σημαντικότερο από το να επιλέγεις δραστηριότητες που γεμίζουν τις μπαταρίες, γεμίζουν το μυαλό με εικόνες και την ψυχή με γαλήνη και ικανοποίηση!

Καλά χιλιόμετρα!